Daar is Richard weer even
Geschreven zaterdag 14 juni 2008 door Jitske
Dag beste bloglezers, hier weer even een berichtje van Richard. Dit omdat Jitske zich weer in het ziekenhuis bevindt. Ik zal jullie vertellen wat er is gebeurd. Zaterdagmorgen 14 juni is een zeer vreemde dag geworden, bijna te gek voor woorden.
Jitske was lekker aan het uitslapen. Toen zij uit bed kwam voelde zij zich een beetje misselijk en koortsig. De thermometer werd erbij gehaald en in een ouderwets gaatje gestopt. (Tegenwoordig stopt men liever een staafje in het oor of onder de oksel). De thermometer gaf een belletje ten teken dat ie klaar was en dat we de score konden aflezen. Dat was wel even schrikken : 39,6 ! Oei, dat was ver boven de 38,5 die nog als veilig beschouwd werd. Dat betekende een onverwacht bezoek brengen aan het ziekenhuis.
Terwijl we de benodigde spullen bij elkaar zochten zagen we Martijn voorbij hollen die zijn vingers kruiste. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar aan zijn gezicht konden we aflezen dat er iets spannends ging gebeuren. Aangezien zijn vrouw Yvonne er bijna 9 maanden op had zitten vermoedden we dat de baby zich aankondigde. Ik deed snel de deur open en Martijn snelde op ons af. "Het gaat gebeuren" riep hij zenuwachtig. "Ze heeft al 4 centimeter !".
Wij wensten hem en Yvonne geluk en vertelden dat wij naar het zoekenhuis zouden gaan.
In het ziekenhuis werd weer de temperatuur opgemeten (nu in het oor) en de bloeddruk. Jitske had nog flinke koorts en een veel te lage bloeddruk. Er werden bloedmonsters afgenomen en een foto gemaakt van de thorax. (Dat is gewoon de borst hoor, maar het klinkt vaak interessanter als je dure woorden gebruikt.) In het bloed was te zien dat er zich ergens een ontsteking bevond.
Na 3 uur onderzoeken en wachten op de eerste-hulp-post besloot ik het gezin dat zich over Mees had ontfermd in te gaan lichten. Dat betrof Chris en Ria. Ik kreeg een blijde Chris aan de lijn die vertelde dat hij beschuit met muisjes zat te eten, roze muisjes. Die werden daar net uitgedeeld door Martijn. Ik kreeg Martijn 'Live' aan de lijn en hij vertelde vol trots dat er een prachtige dochter geboren was en dat zij haar de naam Nienke hadden gegeven. Ik liet Martijn het grote nieuws ook zelf aan Jitske vertellen. Jitske huilde van ontroering en blijdschap, zo fijn vond ze het. Nadat we de verbinding verbroken hadden en ik de nu natte mobiel in mijn zak had laten glijden kwam er een dokter binnen. Deze trof Jitske in tranen aan en dacht dat ze in pijn verkeerde.
(wordt vervolgd)
Jitske was lekker aan het uitslapen. Toen zij uit bed kwam voelde zij zich een beetje misselijk en koortsig. De thermometer werd erbij gehaald en in een ouderwets gaatje gestopt. (Tegenwoordig stopt men liever een staafje in het oor of onder de oksel). De thermometer gaf een belletje ten teken dat ie klaar was en dat we de score konden aflezen. Dat was wel even schrikken : 39,6 ! Oei, dat was ver boven de 38,5 die nog als veilig beschouwd werd. Dat betekende een onverwacht bezoek brengen aan het ziekenhuis.
Terwijl we de benodigde spullen bij elkaar zochten zagen we Martijn voorbij hollen die zijn vingers kruiste. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar aan zijn gezicht konden we aflezen dat er iets spannends ging gebeuren. Aangezien zijn vrouw Yvonne er bijna 9 maanden op had zitten vermoedden we dat de baby zich aankondigde. Ik deed snel de deur open en Martijn snelde op ons af. "Het gaat gebeuren" riep hij zenuwachtig. "Ze heeft al 4 centimeter !".
Wij wensten hem en Yvonne geluk en vertelden dat wij naar het zoekenhuis zouden gaan.
In het ziekenhuis werd weer de temperatuur opgemeten (nu in het oor) en de bloeddruk. Jitske had nog flinke koorts en een veel te lage bloeddruk. Er werden bloedmonsters afgenomen en een foto gemaakt van de thorax. (Dat is gewoon de borst hoor, maar het klinkt vaak interessanter als je dure woorden gebruikt.) In het bloed was te zien dat er zich ergens een ontsteking bevond.
Na 3 uur onderzoeken en wachten op de eerste-hulp-post besloot ik het gezin dat zich over Mees had ontfermd in te gaan lichten. Dat betrof Chris en Ria. Ik kreeg een blijde Chris aan de lijn die vertelde dat hij beschuit met muisjes zat te eten, roze muisjes. Die werden daar net uitgedeeld door Martijn. Ik kreeg Martijn 'Live' aan de lijn en hij vertelde vol trots dat er een prachtige dochter geboren was en dat zij haar de naam Nienke hadden gegeven. Ik liet Martijn het grote nieuws ook zelf aan Jitske vertellen. Jitske huilde van ontroering en blijdschap, zo fijn vond ze het. Nadat we de verbinding verbroken hadden en ik de nu natte mobiel in mijn zak had laten glijden kwam er een dokter binnen. Deze trof Jitske in tranen aan en dacht dat ze in pijn verkeerde.
(wordt vervolgd)
Jitske
- Een blog, eentje van mijzelf daar had ik nooit eerder aan gedacht. Dat is voor andere mensen. Ik ben niet zo van de computers, nooit geweest ook. Ben het snel zat op de een of andere manier, heb er geen geduld voor. Maar dit is dan nu toch anders. Graag wil ik mijn liefsten op de hoogte brengen van hoe het met mij gaat. Ik zal jullie proberen zo goed en zo kwaad in te lichten over wat er met en in mij gebeurt. Ook omdat het misschien voor jullie lastig is om altijd maar te moeten bellen. Je hebt ook niet altijd even veel zin om mij aan de lijn te krijgen, maar bent wel oprecht geïnteresseerd naar hoe het met me gaat. Hier heb ik respect voor en daar is dan ook deze blog voor bedoeld.
