Effe kort, maar toch weer lang (door RT)
Geschreven donderdag 24 juli 2008 door Jitske
Jitske heeft de bestraling gekregen. Onderrug en rechterkant van het bekken zijn onder vuur genomen. Het eerste effect is dat Jitske zich erg misselijk en moe voelt. Als de bestraling dezelfde uitwerking mag hebben als de vorige keer is het dat echter wel waard.
Hoe misselijk Jitske zich voelde bleek toen ik haar een bakje citroenkwark voor zette. Na een paar hapjes vroeg ze of ik snel een teiltje wilde aangeven. Ik kon zo snel niets anders vinden dan de sla-droger, die nu op een alternatieve manier gevuld werd (ongebruikt retour).
Helaas kwam ook de sonde weer mee. Ook kreeg Jitske last van koorts: 39 graden. Dat betekende dat er hulptroepen ingeschakeld moesten worden. De thuiszorg en de dokter kwamen er direct aan, maar helaas bleken zij nauwelijks ervaring te hebben met het inbrengen van sondes. 'Geeft niks' zei Jitske,'ik zal jullie wel coachen. Ik heb het nu een keer of vier meegemaakt en het is helemaal niet zo moeilijk'. Er ontstond een grappige situatie waarin Jitske als zelfverzekerde en rustige patient de wat zenuwachtige meiden van de thuiszorg gerust stelde en vertrouwen gaf. Het inbrengen van de nieuwe sonde verliep soepel. Binnen en minuut zat ie weer op zijn plek. Dat er toch enige spanning ontladen moest worden bleek toen Jitske na afloop spontaan riep "HAI FAIF" (dit is nederlands voor high five). De meiden van de thuiszorg verlieten daarna met een triomphantelijke blik ons huis.
Daarna hield de huisarts een controle-onderzoek. Onderdeel hiervan was het meten van de bloeddruk. De bloeddruk van Jitske lag normaliter rond 120/80, maar was de laatste tijd te laag geweest. Hij is zelfs eens gemeten als 80/35. Nu werd 100/60 gemeten, wat alleszins acceptabel gevonden werd. Met de stethoscoop werden hart en longen beluisterd en ook dat gaf verder geen reden tot zorg. Als oorzaken werden de bestraling en (over-)vermoeidheid aangemerkt.
Advies van de huisarts aan Jitske was om spaarzamer met haar energie om te gaan en nog beter naar haar lichaam te luisteren. Eerst energie opbouwen en pas bij voldoende reserve avonturen gaan beleven.
Hoe misselijk Jitske zich voelde bleek toen ik haar een bakje citroenkwark voor zette. Na een paar hapjes vroeg ze of ik snel een teiltje wilde aangeven. Ik kon zo snel niets anders vinden dan de sla-droger, die nu op een alternatieve manier gevuld werd (ongebruikt retour).
Helaas kwam ook de sonde weer mee. Ook kreeg Jitske last van koorts: 39 graden. Dat betekende dat er hulptroepen ingeschakeld moesten worden. De thuiszorg en de dokter kwamen er direct aan, maar helaas bleken zij nauwelijks ervaring te hebben met het inbrengen van sondes. 'Geeft niks' zei Jitske,'ik zal jullie wel coachen. Ik heb het nu een keer of vier meegemaakt en het is helemaal niet zo moeilijk'. Er ontstond een grappige situatie waarin Jitske als zelfverzekerde en rustige patient de wat zenuwachtige meiden van de thuiszorg gerust stelde en vertrouwen gaf. Het inbrengen van de nieuwe sonde verliep soepel. Binnen en minuut zat ie weer op zijn plek. Dat er toch enige spanning ontladen moest worden bleek toen Jitske na afloop spontaan riep "HAI FAIF" (dit is nederlands voor high five). De meiden van de thuiszorg verlieten daarna met een triomphantelijke blik ons huis.
Daarna hield de huisarts een controle-onderzoek. Onderdeel hiervan was het meten van de bloeddruk. De bloeddruk van Jitske lag normaliter rond 120/80, maar was de laatste tijd te laag geweest. Hij is zelfs eens gemeten als 80/35. Nu werd 100/60 gemeten, wat alleszins acceptabel gevonden werd. Met de stethoscoop werden hart en longen beluisterd en ook dat gaf verder geen reden tot zorg. Als oorzaken werden de bestraling en (over-)vermoeidheid aangemerkt.
Advies van de huisarts aan Jitske was om spaarzamer met haar energie om te gaan en nog beter naar haar lichaam te luisteren. Eerst energie opbouwen en pas bij voldoende reserve avonturen gaan beleven.
Jitske
- Een blog, eentje van mijzelf daar had ik nooit eerder aan gedacht. Dat is voor andere mensen. Ik ben niet zo van de computers, nooit geweest ook. Ben het snel zat op de een of andere manier, heb er geen geduld voor. Maar dit is dan nu toch anders. Graag wil ik mijn liefsten op de hoogte brengen van hoe het met mij gaat. Ik zal jullie proberen zo goed en zo kwaad in te lichten over wat er met en in mij gebeurt. Ook omdat het misschien voor jullie lastig is om altijd maar te moeten bellen. Je hebt ook niet altijd even veel zin om mij aan de lijn te krijgen, maar bent wel oprecht geïnteresseerd naar hoe het met me gaat. Hier heb ik respect voor en daar is dan ook deze blog voor bedoeld.
