NOU JA ZEG !! (door RT)
Geschreven dinsdag 22 juli 2008 door Jitske
Wij zijn stipt op tijd in het UMC: 14.00 sharp. Daar krijgen we echter te horen dat er geen bestraling plaats zou vinden, maar slechts een intake-gesprek. Dat we begin juni ook al een intake-gesprek hebben gehad speelde helaas geen rol. Tja, andere arts, dus opnieuw kennismaken en beoordelen van de situatie. Op ons pleidooi dat we begin juni al eens geweest waren reageerde hij dat een nieuwe bestraling dan niet meer mogelijk is: zou te veel bijwerkingen kunnen geven. Wel potverdrie ! Dat kan toch niet waar zijn ? Gelukkig zijn we mondig genoeg om door te vragen met betrekking tot die bijwerkingen. Misselijkheid en diahree, is het antwoord. Dat zijn bijwerkingen waar Jitske inmiddels de nodige ervaring mee heeft opgedaan, en deze zijn veel beter te hanteren dan pijn.
We slagen er in de dokter te overtuigen dat bestralen echt nodig is, en dat verder verhogen van de morfine echt geen optie meer is. Gelukkig bezit de man een soort almanak waarin hij onze bewering kan verifieren. 'Inderdaad', zegt hij even later, '300 microgram per uur staat als maximale dosering beschreven'. Dan besluit hij Jitske alsnog aan te nemen als client en haar te laten inplannen voor bestraling. 'Kan Jitske vanmiddag nog, we zijn er nu toch ?' proberen we. Nee, dat gaat helaas niet lukken. We mogen huiswaarts keren en zullen gebeld worden wanneer we aan de beurt zijn.
Een uur later worden we gelukkig al gebeld door het planningsbureau van het UMC: Jitske kan morgen reeds terecht om 15.00 uur. Een dag later dan waar we zelf van uit waren gegaan, maar gelukkig wel binnen redelijke termijn.
Thuis gekomen worden we begroet door schoonzus Toos die Mees onder haar hoede had genomen en wat achterstallig onderhoud in de keuken aan het doen was. We besluiten er verder een gezellige dag van te maken. Jitske ging nog even slapen en ik plande een gezamenlijke maaltijd. Rijst met Kip Tandori, ditmaal wel voorzien van kipfilet. Buurvrouw Yvonne werd ook uitgenodigd en wilde graag bijdragen aan de gezelligheid. Haar dochter Nienke (paar weken oud) kwam ook mee en riep tedere gevoelens op bij Jitske die haar een flesje mocht geven. Een leuke afsluiting van de dag volgde waarna we moe maar voldaan gingen slapen.
We slagen er in de dokter te overtuigen dat bestralen echt nodig is, en dat verder verhogen van de morfine echt geen optie meer is. Gelukkig bezit de man een soort almanak waarin hij onze bewering kan verifieren. 'Inderdaad', zegt hij even later, '300 microgram per uur staat als maximale dosering beschreven'. Dan besluit hij Jitske alsnog aan te nemen als client en haar te laten inplannen voor bestraling. 'Kan Jitske vanmiddag nog, we zijn er nu toch ?' proberen we. Nee, dat gaat helaas niet lukken. We mogen huiswaarts keren en zullen gebeld worden wanneer we aan de beurt zijn.
Een uur later worden we gelukkig al gebeld door het planningsbureau van het UMC: Jitske kan morgen reeds terecht om 15.00 uur. Een dag later dan waar we zelf van uit waren gegaan, maar gelukkig wel binnen redelijke termijn.
Thuis gekomen worden we begroet door schoonzus Toos die Mees onder haar hoede had genomen en wat achterstallig onderhoud in de keuken aan het doen was. We besluiten er verder een gezellige dag van te maken. Jitske ging nog even slapen en ik plande een gezamenlijke maaltijd. Rijst met Kip Tandori, ditmaal wel voorzien van kipfilet. Buurvrouw Yvonne werd ook uitgenodigd en wilde graag bijdragen aan de gezelligheid. Haar dochter Nienke (paar weken oud) kwam ook mee en riep tedere gevoelens op bij Jitske die haar een flesje mocht geven. Een leuke afsluiting van de dag volgde waarna we moe maar voldaan gingen slapen.
Jitske
- Een blog, eentje van mijzelf daar had ik nooit eerder aan gedacht. Dat is voor andere mensen. Ik ben niet zo van de computers, nooit geweest ook. Ben het snel zat op de een of andere manier, heb er geen geduld voor. Maar dit is dan nu toch anders. Graag wil ik mijn liefsten op de hoogte brengen van hoe het met mij gaat. Ik zal jullie proberen zo goed en zo kwaad in te lichten over wat er met en in mij gebeurt. Ook omdat het misschien voor jullie lastig is om altijd maar te moeten bellen. Je hebt ook niet altijd even veel zin om mij aan de lijn te krijgen, maar bent wel oprecht geïnteresseerd naar hoe het met me gaat. Hier heb ik respect voor en daar is dan ook deze blog voor bedoeld.
